Każdy z nas może być świadkiem nagłego zatrzymania krążenia u towarzysza wędrówki lub obcej osoby spotkanej na szlaku (i nie tylko). W takiej sytuacji szybka pomoc jest kluczowa dla uratowania ludzkiego życia. Warto więc wiedzieć jak się zachować.

Dziś w tatrzańskiej Dolinie Roztoki, na łatwej technicznie trasie zmarł człowiek. Nie poślizgnął się, nie spadł, nie został trafiony piorunem. Zmarł z powodu nagłego zatrzymania akcji serca (czytaj więcej).

Przed nami fala upałów w całej Polsce. W górach, gdzie wysokie temperatury połączone są zwykle z dużym wysiłkiem fizycznym, problem wydaje się szczególnie istotny. Dotyczy zwłaszcza osób z chorobami układu krążenia, lecz również zdrowych ludzi, w dużej mierze nie zdających sobie sprawy z potencjalnego zagrożenia. Warto uważnie obserwować reakcje organizmu na zmęczenie, a przede wszystkim wiedzieć jakie działania podjąć, gdy to w naszych rękach (w dużej mierze) znajdzie się ludzkie życie.

Nagłe zatrzymanie krążenia (w skrócie: NZK) to stan, w którym dochodzi do zatrzymania czynności mechanicznej serca i w konsekwencji ustania krążenia krwi. Niezwykle ważne jest odpowiednio wczesne rozpoznanie. Wystąpienie NZK poprzedzone być może takimi objawami jak ból w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem czy bladość skóry. Należy wówczas wezwać pomoc lub poprosić o to osobę będącą w pobliżu (telefon alarmowy 112, w Tatrach numer ratunkowy TOPR: 601 100 300).

Jeśli dojdzie do utraty świadomości, a na tętnicach poszkodowanego nie będzie wyczuwalne tętno (kontrolujemy je na tętnicy szyjnej zewnętrznej lub udowej przez 10 sekund), oznacza to, że nastąpiło nagłe zatrzymanie krążenia. W takiej sytuacji - po wezwaniu pomocy - należy jak najszybciej przystąpić do resuscytacji.

Jak wykonać prawidłową resuscytację?

1. Kładziemy nasadę jednej dłoni na klatce piersiowej chorego, układamy na niej drugą dłoń i splatamy palce.

2. Wykonujemy uciśnięcia mostka na głębokość 2-4 cm w tempie 100 uciśnięć/minutę. Po każdym uciśnięciu mostek powinien powrócić do pierwotnego położenia

3. Po każdych 30 uciśnięciach wykonujemy 2 wdechy ratownicze. W tym celu zaciskamy palcami nos chorego, obejmujemy ustami jego usta i wdychamy powietrze przez ok. 1 sekundę, tak aby klatka piersiowa się uniosła. Po każdym wdechu puszczamy nos, by powietrze mogło wydostać się na zewnątrz. Po 2 wdechach powracamy do serii uciśnięć.

Resuscytację w trybie 30:2 prowadzimy do momentu przywrócenia oddechu, opadnięcia z sił lub przybycia wykwalifikowanej pomocy medycznej.

Warto pamiętać, że każdy z nas ma prawny obowiązek udzielenia pierwszej pomocy (w przypadku, gdy jesteśmy do tego zdolni).